روزهاي پاياني بهار
روز هاي پاياني بهار هميشه همراه روز هاي پاياني مدرسه است . روز هائي كه بي قرار فرجام قيل و قال درس و آسودن از امتحان آخر سال بوديم .
روز هاي رهائي از قيد و بند ساعت . زنگ . ناظم و مدير و معلم .
روز هاي آزادي از مشق و مسئله . تكليف شب و پاك نويس هاي مرتب و مكرر !.
روز هائي كه ميتوانستيم موي سرمان را بلند كنيم و در بند يقه سفيد نباشيم.
روز هائي كه ازجور استاد به مهر دوباره ي پدر مي پيوستيم .
..... اگر چه استادان همه (جبار) نبودند و پدران نيز هميشه مهربان نمي نمودند!.
ياد بازي هاي ممنوع ! و ياد عشق هاي ناكام تابستان و ياد روزگاران ....ياد ياران رفته.
شادي بودن . ديدن . دوست داشتن . آموختن و اميد وار بودن .
و.... امروز :
گر بخواهي كه بجوئي دلم . امروز بجوي
ور نه . بسيار بجوئي و نيابي بازم
اينهم بخشي از (انشاء) ايام پيري مان . روزهائي كه سراپايش خاطره و ياد و يادگارهاست.
265- پنجشنبه ۲۶ خرداد ۱۳۸۴
زنده ايم و دوباره آمديم.
چهار ماه آزگار هر روز از مقابل بناي (آزادي!!) در ميدان (شهياد) گذشتم و هر بار (آزادي) را در جامعه مملو از حاشا و دروغ كه حاصل همه ی همت و عرضه حضرات است در بند و در اسارت ديدم .
آن دم كه عفریت كريه دروغ وتقلب و واماندگي را در چهره مدعيان (اسلام ناب!) تماشا ميكردم . بچشم خود مي ديدم كه (آزادي) دارد از پس غبار سياهي كه هر روز در اطرافش مي چرخد و به هوا ميرود بمن و به آنها كه خطاي آزمودن آزموده را باور كرده اند - پوز خند ميزند. فرخ