هفتادمین یادداشت - ۱۷ خرداد ۱۳۸۲
وقتي پاي حرف هاي حضرات اسلامي بنشيني و يا آنچه را كه مرتب تكرار ميكنند- گوش بدهي مي بيني الحق و انصاف ! همان چيز هائي است كه يك عمر نسل
اندر نسل و پشت اندر پشت (روخوني) كرده اند و همچنان ميكنند.
در همين نماز جمعه ها كه در سرتاسر وطن برگذار ميشود بيشتر دقت كنيد- آقايان بدون هيچگونه مانع و مزاحمتي- ميروند بالاي سكو و هرچه دلشان بخواهد از قول خدا
و رسول ميگويند و بعد منتظر چند تا صلوات و شعار ميشوند و دوباره شروع ميكنند به گفتن همان حرف هائي كه هيچوقت هيچ دردي را دوا نكرده است.
زمان از نظر اين حضرات براي آنها كه (فهم شان) هم زمان با تحولات دنیای امروز دستخوش تحول وتغییر میگردد- نباید برود بالا- كه اگر (خيال) ونظرشان بر توقف نبود و بیشتر از الفبای " تکرار و تقلید " میدانستند- حرف هاي تازه ميزدند وکارهای تازه ميكردند.
اما واقعيت اين است كه اين (توقف) خيالي، نه تنها تا بحال بار وبري نداشته- بلكه هر روز كه گذشته بيشتر از پيش، گند كار را در آورده و مچ مردان خدا! را بازتر كرده
است.
جالب ترين بخشي كه ميتوان در اين رابطه بآن اشاره كرد جلوگيري از گفتگو و اظهار نظر كساني است كه ميخواهند بيرون از محدوده (تكرار) و فارغ از محيط تكراري
(جمعه ها) براي مردم حرفي بزنند و چيزي بگويند.
وقتي ميخوانيم كه عده اي از سربازان (جان بركف !) رفته اند و وسط باند فرودگاه مشهد دراز كشيده اند تا هواپيماي حامل (اون بابائي) كه بنام نماينده مردم ! قصد نشستن
داشته- نتواند بنشيند و در نتيجه موفق به حضور در جمع مردم براي سخنراني نشود- بجاي آنكه سر آدم سوت بكشد- اين واقعيت را مي پذيرد كه به زعم مردان خدا! شنيدن
حرف هاي نماز جمعه ها بايد و بايستي كه اجباري باشد - كه غير از آن، ولو اگر گوينده و سخنران از خودشان باشد و از فيلتر تنگ و باريك خودشان هم گذشته باشد- حق
ندارد يك كلام بيرون از چارچوب نماز جمعه - حرف بزند !. و ... نمونه هاي بسياري از اين دست كه هر روز شاهديم.
آقايان »، در اين گير و دار از اين واقعيت غافل هستند كه خوابيدن در باند فرودگاه و يا با چوب و چماق ، بهم زدن جلسات حرف و گفتگو، سبب ميشود تا مردم به عمق
(كمال) مردان خدا ! بيشتر پي ببرند و راحت تر قبول نمايند كه خطبه هاي روزهاي جمعه- از دم نوعي نمايش تكراري و خسته و كسل كننده هست.
وقتي پاي حرف هاي حضرات اسلامي بنشيني و يا آنچه را كه مرتب تكرار ميكنند- گوش بدهي مي بيني الحق و انصاف ! همان چيز هائي است كه يك عمر نسل
اندر نسل و پشت اندر پشت (روخوني) كرده اند و همچنان ميكنند.
در همين نماز جمعه ها كه در سرتاسر وطن برگذار ميشود بيشتر دقت كنيد- آقايان بدون هيچگونه مانع و مزاحمتي- ميروند بالاي سكو و هرچه دلشان بخواهد از قول خدا
و رسول ميگويند و بعد منتظر چند تا صلوات و شعار ميشوند و دوباره شروع ميكنند به گفتن همان حرف هائي كه هيچوقت هيچ دردي را دوا نكرده است.
زمان از نظر اين حضرات براي آنها كه (فهم شان) هم زمان با تحولات دنیای امروز دستخوش تحول وتغییر میگردد- نباید برود بالا- كه اگر (خيال) ونظرشان بر توقف نبود و بیشتر از الفبای " تکرار و تقلید " میدانستند- حرف هاي تازه ميزدند وکارهای تازه ميكردند.
اما واقعيت اين است كه اين (توقف) خيالي، نه تنها تا بحال بار وبري نداشته- بلكه هر روز كه گذشته بيشتر از پيش، گند كار را در آورده و مچ مردان خدا! را بازتر كرده
است.
جالب ترين بخشي كه ميتوان در اين رابطه بآن اشاره كرد جلوگيري از گفتگو و اظهار نظر كساني است كه ميخواهند بيرون از محدوده (تكرار) و فارغ از محيط تكراري
(جمعه ها) براي مردم حرفي بزنند و چيزي بگويند.
وقتي ميخوانيم كه عده اي از سربازان (جان بركف !) رفته اند و وسط باند فرودگاه مشهد دراز كشيده اند تا هواپيماي حامل (اون بابائي) كه بنام نماينده مردم ! قصد نشستن
داشته- نتواند بنشيند و در نتيجه موفق به حضور در جمع مردم براي سخنراني نشود- بجاي آنكه سر آدم سوت بكشد- اين واقعيت را مي پذيرد كه به زعم مردان خدا! شنيدن
حرف هاي نماز جمعه ها بايد و بايستي كه اجباري باشد - كه غير از آن، ولو اگر گوينده و سخنران از خودشان باشد و از فيلتر تنگ و باريك خودشان هم گذشته باشد- حق
ندارد يك كلام بيرون از چارچوب نماز جمعه - حرف بزند !. و ... نمونه هاي بسياري از اين دست كه هر روز شاهديم.
آقايان »، در اين گير و دار از اين واقعيت غافل هستند كه خوابيدن در باند فرودگاه و يا با چوب و چماق ، بهم زدن جلسات حرف و گفتگو، سبب ميشود تا مردم به عمق
(كمال) مردان خدا ! بيشتر پي ببرند و راحت تر قبول نمايند كه خطبه هاي روزهاي جمعه- از دم نوعي نمايش تكراري و خسته و كسل كننده هست.