حجاب اجباری یکی از مهم‌ترین اشکال نقض حقوق بشر در ایران است.
نقض حق انتخاب آزادانه‌ی نوع پوشش به عنوان ابتدایی‌ترین اختیار بشر بر بدن خویش، نقض صریح حقوق انسانی زنان خواهد بود
پیش از انقلاب اسلامی، حجاب در ایران کاملا اختیاری بود. افراد با نگرش‌های مختلف به شکلی مسالمت‌آمیز و بدون بروز مشکلی در کنار یکدیگر زندگی می‌کردند هرچند احیانا نگاه طبقات اجتماعی مختلف به مساله‌ی حجاب متفاوت بود. در شهرهای سنتی و یا مذهبی زنان بیشتری دیده می‌شدند که برای خروج از منزل چادر به سر می‌کردند.
حق انسان بر بدنش حقی بسیار ابتدایی و اساسی محسوب می‌شود. بدین مفهوم که هر انسانی این حق را دارد در آزادی کامل در مورد وضعیت بدنی خویش تصمیم‌گیری کند و هرگونه تعرض به این حریم به عنوان نقض حقوق اولیه‌ی فرد شناخته می‌شود.