آنها که چنین دیگ و قابلمه بدست در هم می لولند نه برای شفا، که برای سیر کردن شکم می خواهند آش را به خانه ببرند!.

                                                  اینها " شفا " نمی خواهند
                                یک شکم سیر، حتی با آش می خواهند!
گذشته است، آن دورانی که آش و شله زرد نذری را به در خانه ها می بردند و یا اگر کسی می خواست آش و پلوی نذری از جائی بگیرد، با کمی خجالت یک کاسه و یا دیگ کوچک را زیر کت و یا چادرش پنهان می کرد و راهی مسجد و تکیه محل می شد.

 این صف که می بینید و شمار قابلمه بدست های آن تا 12 هزار نفر تخمین زده شده برای گرفتن آش نذری روز اربعین در شیراز بسته شده بود. < قبلا نیز تصاویری درهمین مورد درهمین جا منتشر شده>.

 می گویند دیگ هائی که برای این آش بار گذاشته شده بود، ظرفیت 80 تن آش را داشته !  که تازه به همه منتظران این صف نرسیده است.

 آنها که چنین دیگ و قابلمه بدست در هم می لولند نه برای شفا، که برای سیر کردن شکم می خواهند آش را به خانه ببرند!.