عبور از جاده مخوف سانسور اینترنت در ایران < اسلامی >.
گذر از سد فیلترینگ در ایران برای همه به سادگی ممکن نیست. اما حتی غلبه بر فیلترینگ پایان ماجرای سانسور اینترنت نیست. سانسور می‌تواند شامل دزدی اطلاعاتی باشد که کاربر را در خطر دستگیری قرار می‌دهد.
روز جهانی منع سانسور آن‌لاین (۱۲ مارس) در حالی فرا می‌رسد که ایران<اسلامی> همچنان نامش در لیست سیاه دشمنان اینترنت است.
گذر از سد فیلترینگ در ایران برای همه به سادگی ممکن نیست. اما حتی غلبه بر فیلترینگ پایان ماجرای سانسور اینترنت نیست. سانسور می‌تواند شامل دزدی اطلاعاتی باشد که کاربر را در خطر دستگیری قرار می‌دهد.
روز جهانی منع سانسور آن‌لاین (۱۲ مارس) در حالی فرا می‌رسد که ایران<اسلامی> همچنان نامش در لیست سیاه دشمنان اینترنت است.
سازمان عفو بین‌الملل که یکی از پایه‌گذاران این روز جهانی است امسال در بیانیه‌ای مشترک با "پروتون‌میل" اعلام کرد که "سانسور سایبری نه تنها افراد را از بهره‌مندی از حق آزادی محروم می‌کند که مانع توسعه علمی و خلاقانه‌ای میشود که برای داشتن آینده‌ای درخشان مورد نیاز است".
عفو بین‌الملل می‌گوید بر اساس اطلاعات این سازمان در سال ۲۰۱۶ در ۵۵ کشور جهان کاربرانی تنها به علت ابراز عقیده در فضای آن‌لاین دستگیر شده‌اند.
عفو بین‌الملل می‌گوید بر اساس اطلاعات این سازمان در سال ۲۰۱۶ در ۵۵ کشور جهان کاربرانی تنها به علت ابراز عقیده در فضای آن‌لاین دستگیر شده‌اند.
در ایران<اسلامی>، نرگس محمدی، نایب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر، که هم‌اینک در بند است، در نامه‌ای که اخیرا از زندان نوشته بود، از کسانی گفته که به دلیل نوشته‌ای یا اظهارنظری در فضای مجازی، زندانی شده‌اند.
او در بخشی از این نامه می‌نویسد: «تنها ظرف یک هفته گذشته چهار ورودی داشته‌ایم. خانم‌هایی که از فعالان سیاسی و عقیدتی نیستند. زنان خانه‌داری هستند که سرگرم خانه‌داری و بچه‌داری بوده و برخی گاهی سری به دنیای مجازی زده، چیزی خوانده، توجهی به مسائل اجتماعی پیرامون نموده و احیاناً چیزی هم نوشته و اظهار نظری هم کرده‌اند.»
اما سانسور اینترنت در زندگی روزانه افراد چه معنایی می‌دهد؟ .«دیشب که بعد از مدت‌ها توانستم از یوتیوب فیلم ببینم، خیلی احساس خوبی بود. یک جور رهایی از قید و بندی مسخره و نفس‌گیر. یک لذت ساده مثل لذت احساس کردن باد لای موها بعد از چندین سال تحمل کردن حجاب در گرما.»
این را سمانه به دویچه وله می‌گوید. او پیش از این در لندن به دانشگاه می‌رفته و پس از چند سال زندگی در ایران مجددا برای ادامه تحصیل به اروپا باز گشته است.
او می‌گوید: «وقتی بیرون از ایران زندگی می‌کنیم، تمام این امکانات عادی به نظر می‌آیند ولی برای من یا هر کسی که تازه از ایران آمده، تمام این امکانات مثل نسیم است. حال آدم را خوب می‌کند.»
او از شرایطی که چند سال قبل با برگشت به ایران تجربه کرده بود می‌گوید: «هرماه باید دنبال یک فیلترشکن جدید می‌گشتم. اگر هم یک ماه کارم راه می‌افتاد، ماه بعد دوباره مشکل داشتم چون فیلترشکن ماه قبل ماه آینده نمی‌توانست وبسایتهایی را که می‌خواستم باز کند و دوباره باید فیلترشکن جدید پیدا می‌کردم!.»
او می‌گوید "تمام وبسایتهایی که پسوند co.uk دارند فیلتر بودند" و ادامه می‌دهد: «مسخره بود، وب‌سایت موزه‌ها، گالری‌ها، حتی برندهای لباس. چند ماه اول هی پرس‌وجو می‌کردم برای فیلترشکن جدید. بعد از یک مدتی اما خسته شدم و تقریبا دیگر هیچ کدام از وبسایتهایی را که دوست داشتم نمی‌توانستم باز کنم. دور زدن در فیس‌بوک هم برای همین تعطیل شد و چون بیشتر دوستانم در کشورهای مختلف هستند، نمی‌توانستم با آن‌ها مرتب در تماس باشم. همه این‌ها باعث شد که ماه‌های اول در ایران تنها و افسرده باشم.»
به گفته سمانه فیلتر بودن یوتیوب در ایران باعث شده این وب‌سایت، به "یک وب‌سایت رویایی و دور از دسترس" تبدیل شود.
سانسور اینترنت فقط مسدود کردن دسترسی به اینترنت نیست، بلکه "سانسور دنیای خیلی تاریک‌تری از صرفا بستن اینترنت است. دنیایی پر از مردمانی که به دلیل خواست آزادی عمل در اینترنت جریمه‌های سنگین و بسیار سختی را متحمل شده و می‌شوند، هزینه‌هایی که گاهی به قیمت زندگی‌شان تمام میشود.".
او در بخشی از این نامه می‌نویسد: «تنها ظرف یک هفته گذشته چهار ورودی داشته‌ایم. خانم‌هایی که از فعالان سیاسی و عقیدتی نیستند. زنان خانه‌داری هستند که سرگرم خانه‌داری و بچه‌داری بوده و برخی گاهی سری به دنیای مجازی زده، چیزی خوانده، توجهی به مسائل اجتماعی پیرامون نموده و احیاناً چیزی هم نوشته و اظهار نظری هم کرده‌اند.»
اما سانسور اینترنت در زندگی روزانه افراد چه معنایی می‌دهد؟ .«دیشب که بعد از مدت‌ها توانستم از یوتیوب فیلم ببینم، خیلی احساس خوبی بود. یک جور رهایی از قید و بندی مسخره و نفس‌گیر. یک لذت ساده مثل لذت احساس کردن باد لای موها بعد از چندین سال تحمل کردن حجاب در گرما.»
این را سمانه به دویچه وله می‌گوید. او پیش از این در لندن به دانشگاه می‌رفته و پس از چند سال زندگی در ایران مجددا برای ادامه تحصیل به اروپا باز گشته است.
او می‌گوید: «وقتی بیرون از ایران زندگی می‌کنیم، تمام این امکانات عادی به نظر می‌آیند ولی برای من یا هر کسی که تازه از ایران آمده، تمام این امکانات مثل نسیم است. حال آدم را خوب می‌کند.»
او از شرایطی که چند سال قبل با برگشت به ایران تجربه کرده بود می‌گوید: «هرماه باید دنبال یک فیلترشکن جدید می‌گشتم. اگر هم یک ماه کارم راه می‌افتاد، ماه بعد دوباره مشکل داشتم چون فیلترشکن ماه قبل ماه آینده نمی‌توانست وبسایتهایی را که می‌خواستم باز کند و دوباره باید فیلترشکن جدید پیدا می‌کردم!.»
او می‌گوید "تمام وبسایتهایی که پسوند co.uk دارند فیلتر بودند" و ادامه می‌دهد: «مسخره بود، وب‌سایت موزه‌ها، گالری‌ها، حتی برندهای لباس. چند ماه اول هی پرس‌وجو می‌کردم برای فیلترشکن جدید. بعد از یک مدتی اما خسته شدم و تقریبا دیگر هیچ کدام از وبسایتهایی را که دوست داشتم نمی‌توانستم باز کنم. دور زدن در فیس‌بوک هم برای همین تعطیل شد و چون بیشتر دوستانم در کشورهای مختلف هستند، نمی‌توانستم با آن‌ها مرتب در تماس باشم. همه این‌ها باعث شد که ماه‌های اول در ایران تنها و افسرده باشم.»
به گفته سمانه فیلتر بودن یوتیوب در ایران باعث شده این وب‌سایت، به "یک وب‌سایت رویایی و دور از دسترس" تبدیل شود.
سانسور اینترنت فقط مسدود کردن دسترسی به اینترنت نیست، بلکه "سانسور دنیای خیلی تاریک‌تری از صرفا بستن اینترنت است. دنیایی پر از مردمانی که به دلیل خواست آزادی عمل در اینترنت جریمه‌های سنگین و بسیار سختی را متحمل شده و می‌شوند، هزینه‌هایی که گاهی به قیمت زندگی‌شان تمام میشود.".
کوتاه شده از:D W
___________________________________________
___________________________________________