دریاچه هامون در این < رژیم > بیابان شد.
هزاران سیستانی که نان کار و آب و ماهی خود را از هامون تامین می‌کردند، اینک با بیابانی روبه‌رو هستند که جز گرد و خاک و رنج حاصلی ندارد.
فاجعه زیست‌محیطی شرق ایران، تبدیل یکی از بزرگ‌ترین منابع آب کشور به بیابانی گسترده است که به جای تامین آب مردمان سیستان، بزرگ‌ترین منبع گرد و خاک منطقه شده است.
به نوشته پایگاه خبری آب ایران، خشکی این دریاچه عامل بزرگ‌ترین مهاجرت زیست‌محیطی کشور در دهه ۸۰ شمسی بوده است و بیش از ۷۰۰ هزار نفر از ساکنان اطراف دریاچه از استان رفته‌اند. بر همین پایه، هفتمین تالاب بزرگ جهان، تبدیل به بیابانی به وسعت ۵۷۰ هزار هکتار شده است.
بخش بزرگی از مردمان منطقه که زمانی خودکفا بودند، اینکه وام‌دار کمیته امداد هستند و امیدی به یافتن شغل و بهبود شرایط زندگی ندارند.
هزاران سیستانی که نان کار و آب و ماهی خود را از هامون تامین می‌کردند، اینک با بیابانی روبه‌رو هستند که جز گرد و خاک و رنج حاصلی ندارد.
فاجعه زیست‌محیطی شرق ایران، تبدیل یکی از بزرگ‌ترین منابع آب کشور به بیابانی گسترده است که به جای تامین آب مردمان سیستان، بزرگ‌ترین منبع گرد و خاک منطقه شده است.
به نوشته پایگاه خبری آب ایران، خشکی این دریاچه عامل بزرگ‌ترین مهاجرت زیست‌محیطی کشور در دهه ۸۰ شمسی بوده است و بیش از ۷۰۰ هزار نفر از ساکنان اطراف دریاچه از استان رفته‌اند. بر همین پایه، هفتمین تالاب بزرگ جهان، تبدیل به بیابانی به وسعت ۵۷۰ هزار هکتار شده است.
بخش بزرگی از مردمان منطقه که زمانی خودکفا بودند، اینکه وام‌دار کمیته امداد هستند و امیدی به یافتن شغل و بهبود شرایط زندگی ندارند.
بر اساس گفته کارشناسان، دو عامل قطع جریان آب از افغانستان و نیز مدیریت نامناسب منابع آب چنین بلایی را بر سر هامون آورده است. اما آن‌چه دردناک‌تر است، بی‌توجهی بخش بزرگی از مردم ایران به سرنوشت هم‌میهنان خود در استان سیستان و بلوچستان است و به نظر می‌رسد اراده‌ای برای نجات ساکنان اطراف هامون وجود ندارد.
بنا به گفته برخی منابع، ساکنان زابل اجازه اسباب‌کشی از این منطقه را ندارند، چرا که حکومت نگران تغییر ترکیب نسبت اهل سنت به شیعیان است!!.
به گفته جلالی، رئیس سازمان جنگل‌ها و مراتع، هامون در دوره ترسالی، گنجایش ۶ میلیارد متر مکعب آب را دارد ولی اینک از آب، خالی است و حق‌آبه‌ای که برای آن در نظر گرفته شده، ۶۰ میلیون متر مکعب است: «برای تالاب هامون با وسعت بیش از ۵۰۰ هزار هکتار در سیستان و بلوچستان کل حقابه‌ای که در نظر گرفته شده، کمتر از ۶۰ میلیون متر مکعب است که حتی سطح یا گوشه‌ای از تالاب را هم خیس نخواهد کرد.»
< رژیم > اسلامی امیدوار است که دولت افغانستان با تامین آب دریاچه به حل مشکل کمک کند.
به گزارش پایگاه خبری آب، گری لوییس، نماینده مقیم سازمان ملل در ایران می‌گوید: «به نظر می‌رسد بیشتر ایرانیان اطلاع چندانی از رنج مردمی که در هامون‌های سیستان زندگی می‌کنند ندارند. در مقایسه، فاجعه زیست محیطی نمادین تری در ایران یعنی مرگ آرام دریاچه ارومیه از توجه شدید رسانه‌ای و سیاسی برخوردار است. اما وقتی اخیراً به دریاچه ارومیه سفر کردم، با ناامیدی شدید و یأس و درماندگی فراوانی مواجه نشدم که در هامون‌های سیستان شاهد بودم. این مشکل احتمالاً تنها در صورت تحقق دو رویداد کلیدی حل خواهد شد؛ نخست، افغانستان و ایران باید به طور مشترک درباره مسیر اقدام برای تقسیم عادلانه آبی که قرن‌ها بین خود تقسیم می‌کرده‌اند به توافق برسند. دوم، لازم است خود ایرانیان آب اندکی را که به ایران می‌رسد بهتر تقسیم کنند. درحال حاضر بیشتر آب برای تأمین آب آشامیدنی و کشاورزی به شبکه مخزن چاه نیمه عمیق منحرف می‌شود. در حالی که هنوز می‌توان اجازه داد بیشتر این آب به طور طبیعی به هامون‌ها جریان یابد و باعث احیای آنها و ادامه زندگی جوامع محلی شود. ایرانیان و جامعه بین‌المللی باید نسبت به این فاجعه واکنش نشان دهند.»
بنا به گفته برخی منابع، ساکنان زابل اجازه اسباب‌کشی از این منطقه را ندارند، چرا که حکومت نگران تغییر ترکیب نسبت اهل سنت به شیعیان است!!.
به گفته جلالی، رئیس سازمان جنگل‌ها و مراتع، هامون در دوره ترسالی، گنجایش ۶ میلیارد متر مکعب آب را دارد ولی اینک از آب، خالی است و حق‌آبه‌ای که برای آن در نظر گرفته شده، ۶۰ میلیون متر مکعب است: «برای تالاب هامون با وسعت بیش از ۵۰۰ هزار هکتار در سیستان و بلوچستان کل حقابه‌ای که در نظر گرفته شده، کمتر از ۶۰ میلیون متر مکعب است که حتی سطح یا گوشه‌ای از تالاب را هم خیس نخواهد کرد.»
< رژیم > اسلامی امیدوار است که دولت افغانستان با تامین آب دریاچه به حل مشکل کمک کند.
به گزارش پایگاه خبری آب، گری لوییس، نماینده مقیم سازمان ملل در ایران می‌گوید: «به نظر می‌رسد بیشتر ایرانیان اطلاع چندانی از رنج مردمی که در هامون‌های سیستان زندگی می‌کنند ندارند. در مقایسه، فاجعه زیست محیطی نمادین تری در ایران یعنی مرگ آرام دریاچه ارومیه از توجه شدید رسانه‌ای و سیاسی برخوردار است. اما وقتی اخیراً به دریاچه ارومیه سفر کردم، با ناامیدی شدید و یأس و درماندگی فراوانی مواجه نشدم که در هامون‌های سیستان شاهد بودم. این مشکل احتمالاً تنها در صورت تحقق دو رویداد کلیدی حل خواهد شد؛ نخست، افغانستان و ایران باید به طور مشترک درباره مسیر اقدام برای تقسیم عادلانه آبی که قرن‌ها بین خود تقسیم می‌کرده‌اند به توافق برسند. دوم، لازم است خود ایرانیان آب اندکی را که به ایران می‌رسد بهتر تقسیم کنند. درحال حاضر بیشتر آب برای تأمین آب آشامیدنی و کشاورزی به شبکه مخزن چاه نیمه عمیق منحرف می‌شود. در حالی که هنوز می‌توان اجازه داد بیشتر این آب به طور طبیعی به هامون‌ها جریان یابد و باعث احیای آنها و ادامه زندگی جوامع محلی شود. ایرانیان و جامعه بین‌المللی باید نسبت به این فاجعه واکنش نشان دهند.»
ملا و مملکت داری ......؟؟
___________________________________________