یادداشت " شصت و دوم " - ۲۳ اردیبهشت ۱۳۸۲
چون دوست دشمن است، شكايت كجا بريم؟
اين تلويزيونهاي برون مرز ايراني هم برايمان درد سري شده اند!.
روزي كه با پرداخت كلي پول، بشقاب يا همان ديش معروف را برديم روي بام ، هرگز تصور نمي كرديم كه بجاي استفاده از تجربيات و اندوخته هاي سياسي خارج
نشين هاي متاسفانه روشنفكر، ناچاريم تا پاي دعواي گردانندگان آن بنشينيم و به خط و نشان كشيدن ها و بد وبيراه گفتن هاي آنان بيكديگر، گوش بدهيم.
آدم وقتي پاي تسويه حسابهاي كهنه و رنگ و رو باخته آقايان مي نشيند و به انگ ها و اتهاماتي كه بيك ديگر ميزنند توجه ميكند خيلي راحت باين نتيجه ميرسد كه
چرا ما ايرانيان با همه ي نازي كه به مفاخر و تاريخ خود ميكنيم اين طور در برابر جهل و خرافه و زور و سركوب- تسليم و اسير هستيم؟!.
( ذهن بيدار) براي انسان، سرمايه اي است. و آنها كه فرصت ها را اين گونه از دست ميدهند و ارزش ها را وارونه ميكنند در اصل و در عمل- خدمتكار وخدمتگذار
كساني ميشوند كه از( نزاع) آقايان و( متهم كردن) يكديگر- نهايت سود را ميبرند و همچنان بر مركب لنگان خويش سوار هستند.
اگر روزي ميرسيد كه بجاي تسويه حساب هاي خطي و حزبي - همگي سرود اي ايران اي مرز پرگهر را سرميدادند و در كنار هم، فارغ از سليقه هاي گوناگون به
آزادي و به آقائي و به آبادي ايران فكر ميكردند- غصه اي نداشتيم.
چون دوست دشمن است، شكايت كجا بريم؟
اين تلويزيونهاي برون مرز ايراني هم برايمان درد سري شده اند!.
روزي كه با پرداخت كلي پول، بشقاب يا همان ديش معروف را برديم روي بام ، هرگز تصور نمي كرديم كه بجاي استفاده از تجربيات و اندوخته هاي سياسي خارج
نشين هاي متاسفانه روشنفكر، ناچاريم تا پاي دعواي گردانندگان آن بنشينيم و به خط و نشان كشيدن ها و بد وبيراه گفتن هاي آنان بيكديگر، گوش بدهيم.
آدم وقتي پاي تسويه حسابهاي كهنه و رنگ و رو باخته آقايان مي نشيند و به انگ ها و اتهاماتي كه بيك ديگر ميزنند توجه ميكند خيلي راحت باين نتيجه ميرسد كه
چرا ما ايرانيان با همه ي نازي كه به مفاخر و تاريخ خود ميكنيم اين طور در برابر جهل و خرافه و زور و سركوب- تسليم و اسير هستيم؟!.
( ذهن بيدار) براي انسان، سرمايه اي است. و آنها كه فرصت ها را اين گونه از دست ميدهند و ارزش ها را وارونه ميكنند در اصل و در عمل- خدمتكار وخدمتگذار
كساني ميشوند كه از( نزاع) آقايان و( متهم كردن) يكديگر- نهايت سود را ميبرند و همچنان بر مركب لنگان خويش سوار هستند.
اگر روزي ميرسيد كه بجاي تسويه حساب هاي خطي و حزبي - همگي سرود اي ايران اي مرز پرگهر را سرميدادند و در كنار هم، فارغ از سليقه هاي گوناگون به
آزادي و به آقائي و به آبادي ايران فكر ميكردند- غصه اي نداشتيم.